Net terug van Zuid-Afrika ging ik een maand in residentie bij Campo in Gent. Daar heb ik al mijn materiaal van de laatste 2 jaar uitgestald in een grote studio, zoekend naar verbindingen en ‘clues’. Met de resultaten van dit proces vertrok ik naar het Noorden, voor mijn volgende residentie. Verder naar het noorden dan ik ooit geweest ben. Het is hier stil.
Arbetsstugan is een oude ambachtsschool in Muodoslompolo, een dorpje in Noord Zweden, net over de grens van het Finse Lapland. Het gebouw steekt uit boven de bomen, meren en rotsen. Mijn partner en ik werden uitgenodigd door beeldend kunstenaar Maria Huhmarniemi (Patterns collective, Finland) om te werken in twee van de studios in het oude schoolgebouw, die ze met haar Britse man aan het renoveren is. We hebben er drie weken gewerkt en gedroomd, we maakten visueel wat door onze hoofde spookte. We hebben gezwommen, gewandeld, geluisterd naar de stilte en leerden omgaan met de onvermijdelijke muggen. We leerden andere kunstenaars, veel warme en open mensen kennen. We zijn verliefd geworden op het Noorden. We komen sowieso terug.
Ik vertrok van Campo met ideeën en richting, maar ik moest nog veel keuzes maken, verminderen, aanscherpen. In Lapland heb ik deze keuzes gemaakt. Lapland vertraagt je interne tempo, verplicht je om anders te kijken, te zien. Ik kijk er naar uit om de vele draden van mijn onderzoek de voorbij jaren samen te weven in een performance of installatie. Dit doe ik in het kader van een Masters in scenografie en regie aan Toneel Academie Maastricht vanaf september. Inez was aan het schilderen en tekenen als voorbereiding voor haar opleiding Graphic Novel bij LUCA Brussel. We hebben allebei een spannend jaar voor de boeg. We houden je op de hoogte.
